Śpioszek, który wstał dopiero o 16. Zapewne spałby dłużej, gdyby nie ja. 

Chciałabym tyle napisać, mam tyle myśli w głowie, którymi chciałabym się podzielić, ale dziś chyba nic z tego, chęci są, ale gorzej z wykonaniem tego. Po prostu wszystko mi się plącze, ciężko mi dziś cokolwiek powiedzieć, a tym bardziej napisać, złożyć jakieś zdanie. Nie mam pojęcia co jest przyczyną takiej luki w mózgu, że tak to ujmę. Może jestem przemęczona? Ostatnie dni trochę dały mi w kość. Za dużo negatywnych emocji było we mnie. Dziś chyba nadszedł taki dzień aby wszystko przemyśleć, uspokoić się. Chociaż nie, nie da się być spokojnym przy takim natłoku myśli. Wszystko na raz. Bałagan. Postaram się wyrzucić wszystkie myśli a potem je poukładać, pozbyć się tych zbędnych, a zachować te, które być może się przydadzą. 

Lecimy z ekipą na ognisko, szczerze mówiąc nie mam ochoty, nie mam nastroju na picie, na przebywanie z kimkolwiek. Najchętniej siedziałabym dziś sama w swoim pokoju, pod kołdrą, z kubkiem gorącej czekolady i w za dużym t-shircie i pogrążała się w myślach. No cóż, trzeba będzie to przełożyć. 

Buziak.