Nienawidzę seksualności

upycham ją na samo dno moich pneuma-tycznych kości

by chrzęści część nie dała jej wyjść

by zalana szpikiem nie zapłonęła

Tak bardzo boję się pragnienia

pozbawionego racjonalnego powodu do istnienia

do pustki trzustki w górę brzucha

niech insulina jej marzeń posłucha

Nie mogę znieść tej ochoty

gdy zamiast motyli mam w kwasie solnym samoloty

i żołądek w suple pięciorzędowych białek

pozbawiony fagocytotycznych ciałek

Gardzę wszelkimi mymi podnietami

zanika świadomość z komórkowymi jąderkami

testosteron wypala otoczki

17-hydrokseron-4-androstala-3-obłoczki

A gdy już dojdzie do samozapłonu

i będę dążyć do samospalenia

daj mi swoje ciało w postaci schronu

Twoje tkanki służą do-mnie ochronienia

Nienawidzę tęsknoty za bliskością

głupota zmieszana z nieświadomą naiwnością

szyszynki nie mogę przecież utulić do spania

jej melatonina daje uczucie spadania

Tak bardzo boję się dotyku

boję się prawdy, odpowiedzi, wyrażenia

łąkotek nie chcę doprowadzać do krzyku

on nie ma echa, posłuchu, znaczenia

Nie mogę znieść braku uczucia

dochodzi w myślach do procesu prucia

crossing-over ludzkich ciał

może tego właśnie bym chciał

Gardzę przesadą w subtelności

gardzę przesadą w czułości

gardzę przesadą w delikatności

gardzę przesadą w miłości

A gdy już się rozpłynę rozmyję

ochroń-obroń, dłoń rozedrgana

niech złapie za szyję

i pożre jabłko Adama