skarby, będzie pięknie.

tsa, wiecie co, nie powiem, ale chyba udało mi się to zdjęcie.

w ogóle, paryż zaliczony na 5+.

ale po powrocie doniestety  (a może stety?) normalnego żywota coraz częściej do dochodzę do wnioskó, żę wyszystko zmierza ku czemuś dobremu.

powoli, małymi krokami możem ale zawsze. a głową mam za małą, żeby przejmować się nie wiadomo czyim życiem, mam swoje i na tym się na razie skupię, bo co w końcu mam przecież tylko 13 lat i 10 miesięcy. wszystko utwierdza mnie  w przekonaniu, że możę być pozytywnie. ale to moja w tym głowa, to moje zadanie, to ja muszę się o  postarać nie zwracajc uwagi na rzeczy, które nie powinny mnie interesować.

wziąć głęboki oddech i dojść do oczywistego wniosku : kiedyś musi być gorzej, żeby ptem było lepiej. i mam nadzieję, żę to pierwsze już było.

"czas pokazać gdzie jest nasze miejsce, a nie interesować się tym, gdzie powinno być" - nela.

a te rozmowy na gg dają taką

niesamowitą siłę i tyle pozytywnej energii,

że nawet sobie nie wyobrażacie.