;((

jakoś tak wzięło mi się na wspomnienia..[nawet zdjęcie tak jak widać sprzed 2l]

dni,godzin,wydarzeń,osób..

i doszłam do wniosku, że nie umiem teraz sobie ze wszystkim poradzić , nie umiem poprostu :((

Tylko jedna chwila,

jedna sekunda,

by wszystko się zmieniło,

nagle ktoś bliski odchodzi,

bez pożegnania.

Bóg go wezwał do siebie,

nikt nie wie dlaczego.

Tylko płomień nadziei się tli,

że odnajdzie spokój,

w innym, lepszym świecie..

teraz druga sprawa..

Jesteśmy od siebie ok 800km..:(

nie mogę Cie przytulić, pocałować nawet teraz gdy najbardziej tego potrzebuje,potrzebuje Ciebie,

tego żebyś był blisko.:(

Chociaż wiem,że ta miłość przetrwa to..

tą odległość..

tą cholernie silną tęsknote..

musi przetrwać..

później będzie tylko lepiej..

o ile kiedykolwiek,z czymkolwiek będzie lepiej..

Mogłabym,mógłbyś odejść..

ale jednak walczymy dalej..

mamy marzenia..one czynią nas wolnymi..

moim największym marzeniem jest teraz to,żebyśmy wkońcu byli blisko..żeby to co jest teraz się skończyło..żeby minęło..

jednak to wszystko zależy tylko i wyłącznie od nas..

najważniejsze,że Cię kocham i nic ani nikt tego nie zmieni ;*