...i upadam

...i upadam

Ciało upada

kaleczy się o kamienie

plamię się czerwienią

nie czuję bólu

próbuję wstać

            ....i upadam

Usta klną

ubogie mowy mają

nie słyszę się

nie pamiętam słów

panuje nade mną złość

              ...i upadam

Dusza krzyczy

złość męczy ją

chce uwolnić się

zamknęły się jej dzwi

klucz rzucony w żywioł

                 ...i upadam

Serce milczy

szlachetne jak diament

rozpala je duma

z uczucia drży

wystarczy jeden gest

                 ...i upadam

Serce moje - kruche jak kryształ

twarde jak skała

Oczy ślepną

nie widzę

pustka świat pochłania

jak trąba powietrzna

po sobie nic nie pozostawia

                  ...i upadam

Oczy otwierają się na cierpienie

łzy płyną po policzku

                                       
                                     Aga 27.03.13.r.  

....już nie boję się swoich uczuć, umiem z nich korzystać.

Tęsknota i ból przynoszą natchnienie, to co wydaje się grozne, okazuje się twórcze... Dostrzegam piękno! :)