Wybór.

-Umieram!

Wykrzyknęła budząc się w środku nocy...

Przyszedł do niej, przyszedł we śnie,

taki jak zawsze, uśmiechnięty, radosny...

Ona zaś nie wiedzieć dlaczego odwróciła się,

odwróciła się od niego, i nie chciała patrzeć...

Robiła wszystko, żeby się nie odwrócić,

żeby tylko nie spojrzeć w oczy, które tak kocha...

Żeby nie ujrzał w jej oczach tej wielkiej miłości,

tego ogromnego uczucia, które do niego żywi...

Stwierdziła, że nigdy, nawet we śnie mu tego nie powie,

nie powie jak bardzo kocha, jak bardzo jej zależy...

Jak marzy o tym żeby wtulić się w niego,

żeby poczuć, że jest blisko...

Marzy, lecz nie powie, bo boi się,

tak strasznie boi się że straci go na zawsze...

Krzyczy, że umiera, umiera z tak ogromnej miłości.

Miłości tak krystalicznie czystej...

Może właśnie robi błąd, może gdyby powiedziała...

Ale nie dowie się tego nigdy, póki nie spróbuje...

Warto, zawsze warto próbować,

owszem, możemy wiele stracić,

ale nie jest powiedziane, że nie zyskamy jeszcze więcej...

Więc zastnów się... Czy nie warto czasem zaryzykować?

Poświęcić wszystko, ale mieć pewność, że więcej dać z siebie nie mogłeś.

Wiedzieć, że zrobiłeś wszystko co mogłeś...