Siema. 

Dzisiaj jak chyba wiekszość ludzi byłem na cmentarzu. Natchneła mnie taka pewna myśl. Ile to nasze życie jest warte? Bo na pewno wiemy dokąd zmierza, na cmentarz bo wcześniej czy później (oby jak najpóźniej) każdy z nas tam sie znajdzie. Żyjesz spokojnie, zgodzie z ludźmi aż tu nagle umierasz pozostaje pustka po Tobie, ludzie płaczą tesknią. A potem czesto zapominają. Ten pierwszy listopada to chyba jeden z tych dni kiedy można zobaczyć tylu ludzi na cmentarzu, wszystkie grobu posprzątane, kwiatki pełno palącaych sie zniczy. Jestem, a bynajmniej sie staram być czesto na cmentarzu i zapalicć  znicz najbliższym którym to światło zgasło. Wtedy nie widze tylu ludzi na cmentarzu, widze za to pustke, czesto zapuszczone groby i brak tych zniczy nawet tych zwykłych za kilka złoty. Ludzie zapominają, przypominają sobie za to że mają kogoś na cmentarzu od świeta takie jak dziś. To chyba troche smutne co? 

Ale tak jest nawet na codzień, w tych relacjach miedzy ludzkim że gdy coś chcemy od drugiego człowieka nawet wyżalić pamietamy nagle jego numer telefonu, nawet jak sie nazywa a nawet gdzie mieszka. Lecz gdy kończą sie problemy, urywa sie kontakt. Czy tylko ja uważam że panuje cholerna znieczulica i obojetność na cierpnienie drugiego człowieka? Rzadko kiedy spotyka sie kogoś życzliwego kto bez powodu z dobroci serca chce nam pomóc. 

https://www.youtube.com/watch?v=gYMSMDb86bo&feature=youtu.be