Przykro mi nie z tego powodu, że mnie zostawiłeś. Lecz z tego, że zdałam sobie sprawę, że kolejny raz i tak bym ci uwierzyła. Dałabym ci kolejny raz szansę, a potem pewnie jeszcze jedną. I za każdym razem miałabym nadzieje, że tym razem uda nam się, bo przecież obiecywałeś, bo przecież mówiłeś, że kochasz. Kłamaniu i oszukiwaniu mnie doszedłeś do perfekcji, bo za każdym razem wierze ci. Rozkochałeś mnie w sobie tak doskonale, że nawet gdy rozsądek rozkazuje mi olać cię, serce woła, że nie może.

Jeśli kogoś kochasz naprawdę nigdy go nie zdradzisz...

jeszcze jakiś czas temu zżerała mnie zazdrość, mój żal i gniew przerastał mnie w dużo za dużym stopniu. człowiek, którego tak kochałam znalazł sobie pocieszenie w kilka dni po naszym rozstaniu. wszystkie obietnice, plany i marzenia zniknęły. dziś, siedząc i rozmyślając nad przyszłością nie ma już Nas jako jedność w moim życiu. już nie czuję nic. wiem jedynie, że rozpieprzyliśmy doszczętnie nasze relacje, które były unikatem. traktowałam Go nie tylko jako miłość mojego życia, był również najlepszym przyjacielem jakiego kiedykolwiek mogłam sobie wymarzyć. moje uczucie przeminęło, lecz nadal potrzebuję Go jako kogoś ważnego w moim życiu. z racji tego, że Jego szczęście jest dla mnie całym światem - już nigdy nie pojawię się w Jego życiu.