Moje zamotanie sięga już zenitu. Wkrótce zapomnę jak się nazywam i kim jestem. I czego chcę od życia.

Pierwszy dzień, a mnie już dopadł refluks. Kawa.

Na wejściu gustowna boazeria, w szkole multum nowych lanserów, których wykrzywione mordy będą mi umilać dzień.

Nic tylko schować głowę w ramionach Piotra i przetrwać dzień. Bo pomimo, że są chęci i determinacja, jest też niedostatek sił.

Nie chcę jutra. Fizyki.

Nie chcę swojej szkoły.

Boli mnie to, że pierwszego dnia już zapowiedzieli trzy sprawdziany, a od czwartego klasie udało się wybronić. Boli mnie to, że jeden z dwóch dni kiedy kończę wcześniej przeznaczę na korepetycje.

Że mi zimno, znowu chce mi się siku i jutro wf. I że nie popłyniemy statkiem po Odrze. Że będziemy musieli siedzieć w ławkach i się nudzić.

Ale cieszę się, że za 10 dni minie rok. Pomimo wszystko naprawdę cudowny rok.