Zawsze bylam zwolenniczka twierdzenia, ze czlowiek powinien cieszyc sie chwila taka jaka jest, brac zycie w takiej postaci w jakiej ono do nas przychodzi i starac sie czerpac z niego tak najwiecej. No moze nie zawsze, ale od ktoregos momentu na pewno tak.

wdaje mi sie jednak ze w zyciu kazdego z nas przychodzi taki moment kiedy spelniaja sie slowa piosenki "proza zycia to przyjazni kat, peka cienka nic. Telewizor, meble, maly fiat- oto marzen szczyt". I pojawia sie wlasnie pytanie:czy to jest wlasnie doroslosc?

dume z bycia samodzielnym przytlacza codzienne poranne wstawanie, zmartwienia czy starczy do pierwszego, do by tu dzis ugotowac na obiad i trzeba by kupic nowy dywan. cos  sie gubi w natloku codziennosci, zawodowej odpowiedzialnosci, planow na przyszlosc. I ta osoba obok ciebie, ktora w pierwszych dniach waszej znajomosci stracila dla ciebie glowe i wszystko robiliscie razem, Dzis wraca do domu pozno w nocy, nawet cie nie budzac, bo wie ze jutro musisz wyjsc wczesnie do pracy.

Patrzysz czasami na te osobe i myslisz sobie ze ja bardzo kochasz, ale rzadko glosno o tym mowisz. #czasami ci ona denerwuje, bo wszystko robi codziennie tak samo, ma te  swoje denerwujace nawyki - znow spozniony, znow brudne kubki w zlewie, nigdy nie odbiera mnie z pracy...

czasami warto zwolnic na chwilke. Pomimo, ze wydaje mi sie , ze dawno pozbylam sie wszelkich sentymentow na rzecz mojej silnej i niezaleznej osobowosci, patrze na powyzsze zdjecie i usmiecham sie do siebie z dziwnym cieplem w sercu. Ponownie przezywam tamta chwile na plazy w zachodniej afryce, ten usmiech. Nie oddalabym go za zadne skarby.

Chyba nie chce byc jeszcze dorosla. Chyba chce jeszcze czasami pomarzyc jak to bedzie gdy juz bede duza. Chce zeby ten zwiazek byl tak jak pierwsza milosc, pelen emocji, wrazen, wzruszen, z ogromna iloscia chwil ktore zapamietamy na zawsze. Bo telewizor, meble i maly fiat to nie wszystko.

Meblujemy nasze dusze dobrymi wspomnieniami i trwalymi emocjami, a tym wiekszy tworzymy tam przepych im wiecej jest w nas z dziecka. I niech tak juz bedzie zawsze :)