"Zaglądając w końskie oczy  

   W tym momencie do wschodniej strony padoku podbiegł Borek i zepchnął chłopaka z płotu.

- Nie cierpię koni! Nienawidzę ich! - powiedział Dominik.

- To jest Borek. On tak ma. - wyjaśniła żartobliwie Wiktoria. - Odys jest anielsko cierpliwy, Oze ma swoją godność, nie każdy może go dosiąść. - zaczęła opisywać konie. - Sabat pozwoli ci prawie na wszystko, Perkun jest panem lonży. Galicja ma swój charakter. Vectra uwielbia zabawę, Jankes skacze. Wiedźma jest wprost stworzona dla dzieci, Panda to silna wola. Łobuz , skarb. I wiele można by jeszcze wymieniać , ale zapamiętaj , Borka nie zrozumiesz. - skończyła mówić Wiki.

- I na co mi to ? Nie zamierzam jeździć. "Kochany" tatuś wysłał mnie  na "super" wakacje. - rzekł sarkastycznie Dominik. 

- Jazda konna to coś naprawdę niezwykłego. - powiedziała z zachwytem dziewczyna. - Wkrótce i ty się o tym przekonasz. Ale może się przedstawię, jestem Wiktoria! - powiedziała z uśmiechem właścicielka tego imienia.

- Mam na imię Dominik. Wiesz, Wiktoria , podziwiam cię.  Twoje podejście do życia i w ogóle... Chyba nigdy nie spotkało cię nic złego ?

- Wiele osób tak sądzi. Śmierć ukochanego dziadka , nagła przeprowadzka , zmiana szkoły, fałszywe przyjaźnie. No i jakaś głupia 'miłość' - mówiąc o miłości dziewczyna spoważniała - Po co to komu? Mówisz, że zawsze się śmieję? W siodle znalazłam ucieczkę od rzeczywistości. Na początku jeździectwo było moją pasją, która potem niebezpiecznie przerodziła się w miłość. A właśnie ta miłość stała się życiem - opowiadałam Wika.

- Mimo wszystko podziwiam cię.  Moi rodzice rozstali się gdy miałem 3 lata. Ojciec odszedł od nas. Do dziś nie mogę mu tego wybaczyć. Znalazł sobie inną kobietę z synem Andrzejem. Ja mieszkam z mamą w Krakowie, a oni w Krzeszowie. Właśnie tam przyjechałem na wakacje. - skończył mówić Dominik. Nie lubił opowiadać o sobie, wolał słuchać.

- Andrzejem ? - zapytała Wika. - Znam go ! To mój przyjaciel. O ! Słońce już zaszło ! Sądzę , że powinniśmy pomóc chować konie do boksów. - powiedziała energicznie. - Chodź !

Chłopak zeskoczył z płotu na stronę pastwiska. Wiktoria chwyciła za uzdę Odysa, który prawie cały czas im towarzyszył. Znaleźli się u bramy podoku, tam Arek, chłopak , który opiekował się końmi , zapiął Odysa na porwóz i nakazał by Dominik zaprowadził go do bosku. Z Odysem mieszkał również Sabat , którego miała zaprowadzić Wika. 

Po wpuszczeniu rumaków do ich pomieszczenia mieszklanego, i Domino , i Wika udali się do budynku przeznaczonego dla nich. Dziewczyna wysunęła się trochę  naprzód.

- Wiktoria! - krzyknął chłopak. - Dziękuję...

- Nie ma za co. - powiedziała. - Od tego jestem. - i uśmiechnęła się serdecznie.

Znalazł się sam w pokoju. Wiktoria poszła wziąć prysznic. Na szafce nocnej dziewczyny leżał album ze zdjęciami. Dominik wziął go i zaczął przeglądać. Natrafił na zdjęcie siwego dziadka i małej dziewczynki z podpisem:

  Dziadku ukochany,

  Tyś był dla mnie dany.

  Uczyłeś miłości, 

  A dzisiaj Cię gości

   Najdroższey z niebie Bóg.

"Wspominała coś o dziadku. Musiała go bardzo kochać." zastanawiał się Dominik. Tak, miał rację. Wiktoria kochała dziadka nad życie. Dalej zdjęcie burej kotki:

Stella <33

Wiem, że Ciebie nie ma, ... że nie wrócisz już.

Jednak wciąż szukam Cię wśród żywych.!

Następna fotografia przedstawiała Wiktorię na gniadym koniu, ta późniejsza... i tu się zatrzymał. Stanął z albumem przy otwartym oknie, kładąc go na parapecie. Na zdjęciu dwie dziewczyny. Jedna z nich to oczywoście Wika, a druga? Śliczna blondynka. 

Kiedy zginę, kiedy umrę,

Kiedy już nie będzie mnie,

Weź do ręki zdjęcie to

I przypomnij sobie NAS ! / Ewe :**

Dominik nie zauważył, że w tym czasie do pokoju weszła jego współlokatorka. Dziewczyna zaglądając przez ramię chłopaka rzekła: - Ładna ? To moja przyjaciółka , Ewelina.

- Przepraszam, nie mogłem się powstrzymać. - tłumaczył Dominik , odkładając album z powrotem na szafkę. - Ale powiedz, dlaczego  " Kiedy zginę , kiedy umrę..." ?

- Bo ja mam wadę serca. - odpowiedziała Wiktoria. - Nie mogę jeździć konno.

-  To dlaczego to robisz?

- To całe moje życie. Jeśli mam umrzeć, to tylko na torze... A teraz idź się myć. - nakazała ,jak zawsze z umśmiechem, Wika.

Gdy wziął kąpiel i położyli się do łóżek, Domino długo rozmyślał nad tym co go dzisiaj spotkało. 

"Jeździ wiedząc, że to zagraża jej życiu? Musi kochać konie.! Panie Boże! Dziękuję, że ją spotkałem. Dziękuję..."