Dlaczego zawsze tak jest, że wszystko się układa dobrze,
a później Twoich marzeń, myśli musi nastać pogrzeb.
Godzina, minuta wystarczy, aby spieprzyć wszystko,
a żeby naprawić musisz zrobić wielkie widowisko,
w którym pokażesz jak bardzo Ci zależy,
lub udasz, że masz wyjebane i uwierzysz,
że druga osoba połknie właśnie ten haczyk
i zrozumie jak wiele dla niej znaczysz.
Na to wszystko potrzeba sporo czasu,
bo odzyskać nie można niczego od razu.
I pomimo, że mam dopiero lat 16-naście,
to wiem na czym polega naprawianie błędów właśnie.
Popełniłam już ich wiele, może za wiele na swój wiek,
ale uczę się na nich i może kiedyś będzie ich mniej.

Dlaczego zawsze tak jest, że nie doceniamy szczęścia,
wydaje nam się, że to tylko chory sześcian,
w którym tak jest, jak być powinno,
ale nie cieszymy się żadną dobrą chwilą,
a kiedy wszystko co dobre mija,
a życie pokazuje nam jaka z niej żmija,
dostrzegamy jak bardzo nam zależy,
na tym co straciliśmy i co leży,
pogrzebane, kilka metrów pod ziemią
i wcale nie jest łatwo na nowo się uśmiechnąć
i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze,
że damy radę, tylko musimy szczęście dostrzec.