Cudowne jest to, że możemy siebie zmieniać. Zmieniać nasz sposób myślenia, postrzegania siebie i innych. Postrzegania różnych spraw. Kiedyś patrzyłam na wszystko inaczej. Teraz, gdy jestem coraz starsza zaczęłam dostrzegać większy sens we wszystkim co mnie spotyka. Wiem, że każda sytuacja po coś jest, wszystko nas czegoś uczy i możemy się wiele nauczyć, wyciągnąć dużo przydatnych informacji. Ale ostatnio priorytetem stało się u mnie nawiązywanie relacji, tych dobrych relacji z ludźmi. Staram się zrozumieć samą siebie, potem dopiero innych. Stawiam się na ich miejscu, dużo myślę. Czasem nawet za dużo, szukam we wszystkim tak jakby drugiego dna. Może już taka jestem. Nieobojętna. Czasem boli mnie zachowanie innych. Nie wiem dlaczego wiele osób robi coś na pokaz. Robi coś wbrew sobie, pod publikę, byle tylko stać się "fajnym" w gronie znajomych. Ja jestem inna. Nie potrzebuję tego, żeby ktoś mnie lubił za głupotę. Nie potrzebuję uwagi innych, chociaż wiem, że ludzie traktują mnie z szacunkiem. Ci, którzy mają być blisko - są. To mi wystarcza. Jestem typem samotnika, przez co często jest mi trudno odnaleźć się w szkole, wśrod innych. Lubię usiąść, zamyślić się, z dala od innych. Czasem tak jest lepiej. Szkoda, że często nie rozumiem zachowań ludzi. Wiem jedno, nie będę się zmieniała dla kogoś. Zmieniam się dla siebie, tylko i wyłącznie.