284

No więc, takie tam w Wąwozie Homole.Wzięło mi się jakoś na wspominki. Wakacje minęły mi tka ekspresowo, że nawet nie wiem kiedy, a do tego jeszcze nawet nie miałam kiedy tu czegokolwiek szkrobnąć. Oczywiście znów potwierdziła się reguła, że kiedy w moim życiu panuje kompletna sielanka, to wtedy nie chce mi się pisać niczego na blogu, bo po prostu nie mam o czym. A kiedy dopada mnie taki werltschmerz, jak na przykład teraz spowodowany ogromnym nawałem pracy, to już ochoczo garną się, żeby wylać tu moje żale. I taak, robię teraz wszystko inne, żeby tylko nie zajmować się nauką. Okropność, skandal i w ogóle wszystko, co najgorsze. Ech, te studia. Chyba sobie wyobrażałam to inaczej. Ale cóż, trzeba zacisnąć żeby, napić się czarnej kawy i dawać do przodu. I niestety pogodzić się z tym, że przez najbliższe pięć lat wszyscy będą od nas wymagać wszystkiego, co jest we wszystkich książkać podanych w literaturze, z dokładnością do jednego słowa. Październik już minął - o tyle dobrze. Jeszcze listopad, a przynajmniej jego środkowa część i później może będzie można troszeczkę odetchnąć. Może... Pocieszam się faktem, że to przecież pierwszy rok, że najwięcej teorii i bezsensownego kucia, że póżniej będzie lepiej. Więc byle przeżyć ten rok, później powinno być już ładnie z górki. Choć w sumie, kto wie, jak to się w życiu poukłada. Na razie, mam dziś humor kompletnie pod psem i nie wiem, co mam z tym fantem uczynić. Chyba rzucę wszystko w kąt i prześpię się trochę, zregeneruję siły. I tak już przeceiż nic więcej nie ogarnę, jestem tylko człowiekiem, nie komputerem najnowszej generacji. Szkoda, że na studiach oczekują od nas, że jakimś cudownym trafem przemienimy się w takie właśnie roboty, które już nie będą traciły czasu na spanie i jedzenie, tylko będą miały skanery w oczach i czytniki pamięci, najlepiej jeszcze poszufladkowane tak idealnie, żeby nie było nigdzie bałaganu danych. No ale cóż, trzeba nabrać trochę dystansu do tego. Powoli chyba zaczynam się przywyczajać - to zawsze jakiś jeden dobry znak ;)