249

Takie tam, z Norwegii ;)

Długi weekend minął, nawet nie wiem kiedy. Minął za szybko, minął dobrze, momentami świetnie. Ale teraz się kończy. Kończy się dziwnie, kończy się z wyrzutami sumienia, że znów zmarnowało się czas, który można było przeznaczyć na coś pożytecznego jak na przykład nauka, kończy się z głową pełną myśli, kończy się z przeświadczeniem, że następne 5 dni będzie mogło wydawać się wiecznością. Jestem tak naładowana emocjami wywołanymi stosunkowo niedawno, że tylko czekam kiedy ta bomba wybuchnie. Nie rozumiem, dlaczego jak coś powiem/zrobię to dopiero później jak przemyślę to jeszcze raz uważam, że powinnam była powiedzieć/zrobić zupełnie na odwrót. Uświadomiłam sobie coś przez to. Przestało mnie przejmować to, co może być w przyszłości. Przecież liczy się to, co jest tu i teraz, co jest osiągalne na wyciągnięcie ręki, co może dać szczęście właśnie teraz. Po co to sobie odbierać? Po co to wszystko komplikować, jak i tak jest skomplikowane? Przecież pewną część można zupełnie uprościć. A reszta sama się jakoś poukłada. Bo musi, nie ma wyjścia się nie poukładać. Jakoś tam będzie, narazie się tym nie przejmuję, gdzie tam co, jeszcze dużo czasu. Czemu nie potrafiłam tak prosto na to spojrzeć jeszcze stosunkowo niedawno... Przecież to wszystko jest takie oczywiste. Chyba przez to wszystko przestałam być w końcu rozsądna, tak, to chyba ten powód ;) Ale mi tak jakoś z tym... dobrze ? ;) 

I go crazy, crazy, baby, I go crazy 

you turn it on, then you're gone

yeah, you drive me 

[...]

I'm losin' my mind

'cause I'm goin' crazy... 

;)