List

Droga Nataszo.

Pamiętam jak pisałaś mi, że u was wszystko się pozmieniało.

Pisałaś, że nie ma już tej łąki po której spacerowaliśmy w blasku gwiazd.

Pisałaś, że nie widać już tyh spadających gwiazd które oglądaliśmy letnimi nocami.

Pisałaś, że nie słyszysz już tych słowików które śpiewały każdego ranka.

Pisałaś, że boli Cię serce, gdyż nie leże już beztrosko na tej łące jak w tym spokojnym czasie.

Pisałaś, że już nic się nie zmieni, że już nigdy nie zobaczymy tego kota śpiącego spokojnie w trawie.

Napisałaś mi wtedy, że tamte czasy odeszły bezpowrotnie.

Myliłaś się, dziś wróciłem na tą łąkę.

Nadal oglądam spadające gwiazdy i chodź nazywamy je teraz katiusze one wciąż rozświetlają niebo.

Nadal słowiki śpiewają i chodź ryk ich silników jest przerażających one zawsze pojawiają się każdego ranka.

Nadal leżę na tej łące i chodź pepeszę cały czas naładowaną trzymam w pogotowiu, ta chwila jest równie spokojna co kiedyś.

Nadal kot śpi w trawie i chodź ten kot nazywa się pantera z jego spokojnego snu już nikt go nie wybudzi.

Napisałaś mi wtedy, że tamte czasy odeszły bezpowrotnie.

Nic się nie zmieniło.

I chodź wiele zła na gąsienicach przejechało po tej łące ona nadal jest.

I chodź te spadające gwiazdy wiele strachu wywołały swym rykiem, kiedyś znów ucichną i będą równie beztrosko spadać jak kiedyś.

I chodź te słowiki po raz kolejny przyniosły śmierć na swych skrzydłach, kiedyś znów ucichną i będą śpiewać każdego ranka jak kiedyś.

I chodź pepeszę cały czas trzymam w dłoni, kiedyś znów położę się beztrosko i bezbronny ędę leżeć na tej łące.

I chodź ta pantera nim uśpiła ją nasza artyleria zadała wiele śmierci, kiedyś znów będzie tylko legowiskiem dla kotka który beztrosko zaśnie.

Zachowaj te czasy w sercu droga Nataszo niedługo pojedziemy dalej na zachód a wtedy znów na tej łące zagości spokój

Twój przyjaciel  Wasyl

Kursk 1943

http://www.youtube.com/watch?v=LndeJNVu9Co