Rozczarowania przygnębiają coraz słabiej,

łzy wysychają coraz szybciej,

nadzieja energicznie powraca,

a radość utknęła na dość stabilnym podłożu.

Wykształcenie, dobra posada i wysokie zarobki nie są moim priorytetem.

W dalszym ciągu przekonuję się, jak mało obchodzi mnie przyszłość pod tym kątem.

Kiedyś było inaczej. Ale problemy otwierają oczy na inne sprawy...

Sprawy, dziś to wiem, po stokroć ważniejsze. Tak, każdy boryka się z problemami.

Większe, mniejsze, działają podobnie. Mają mnóstwo zalet.

Początkowo wyciskąją z człowieka wszystkie siły. Pozbawiają wiary. Pożerają go.

Po co? Po to, by nauczyć tego głupiego człowieka woli walki. Walki, w której podstawową bronią jest własna psychika.

Taaak. Najskuteczniejszą obroną przed trudnościami losu jest właśnie psychika.

Można ją modelować. Wspaniale sprawdzają się w tym problemy.

Mam absolutną świadomość tego, że moja psychika jest nienaturalnie wzmocniona. I to główna zaleta owych problemów.

A jeżeli chodzi o teraźniejszość...

Wymarzony stan to, jak wiadomo, wszystko to, co zawiera się w szczęściu.

Najważniejszym tego elementem jest zdrowie własne oraz najbliższych,

zdecydowanie tak.

Drugim składnikiem jest przyjaciel. Prawdziwy, wspaniały, oddany przyjaciel.

Bez maski, bez przebrania, po prostu przyjaciel.

Do tego idealnego zestawu dołączam również drugą osobę.

Nie, nie byle jaką. Osoba ta powinna być kompanem do dzielenia się smutkiem i radością.

To osoba, będąca jednocześnie Twoim najlepszym przyjacielem,

która wysłucha, która pozwoli Ci zaufać, która nigdy Cię nie zdradzi, w której zawsze znajdziesz oparcie, przy której wszystko wydaje się prostsze, na której doskonale wiesz, że możesz polegać.

To osoba, która obdarzy Cię miłością. A Ty ją.

I co? I to prosta recepta na osiągnięcie wymarzonego stanu...

Prosta recepta, której realizacja jest cholernie trudna.

Każdego dnia spotykam masę osób, którym wydawało się, że ich recepta doczekała się sfinalizowania.

Złudzenia bardzo często przysłaniają rzeczywistość, co daje powody do zmartwień...

...ale może mnie to nie dotyczny. W końcu głupi ma zawsze szczęście... ;)