a czas leci!

Leci czas, leci, leci jak dziki, a ja znów zaniedbuję tego wspaniałego fotobloga, wstyd, hańba, jak tak można no. Dziś Poniedziałek Wielkanocny, właściwie prawie już Powielkanocny Wtorek, minął szał krojenia sałatek, jedzenia jajek na 8475895056 sposobów, biegania na msze, mycia podłóg i innych takich domowo-świątecznych bajerów. Pragnę zatem podzielić się z Czytelnikiem wspaniałą nowiną - moja praca licencjacka liczy sobie już 11 (słownie jedenaście!) stron i wszystko wskazuje na to, że będzie tego więcej :)w domu, trzeba przyznać, pisze mi się znakomicie. Idzie chyba to całe badziewie ku dobremu, zastój minął, najtrudniej zacząć - teraz może być już tylko lepiej. Złą stroną pobytu w domu dębickim jest to, że tu, jak siedzę sobie sama, mam zbyt wiele czasu na głupie rozkminy. Zdecydowanie, Lublin sprzyja niemyśleniu (celowo napisane razem). Ech, żeby jeszcze było co rozkminiać... Mnie tam wiele nie trzeba, jak wszyscy wiemy. I to pewnie stąd te złe sny, jak już uda mi się zasnąć (z tym o dziwo też problem! chyba za bardzo przywykłam do tego strasznego akademikowego łoża ze spręzynami wystającymi w strategicznych punktach...). W sumie nic dziwnego, jak całymi dniami słucham tego. Nuta prawie całkowicie nie w moim stylu, ale urzekła, na amen urzekła. Wałkuję ją przez ostatnie parę dni non-stop prawie, śpiewam w wannie, śpiewam krojąc sałatki, śpiewam, podśpiewuję, nucę. Oczywiście w tej chwili też mi w słuchawkach brzęczy. Ahh, chyba pora wrócić do pankroka. Odstawić smęty ;)

Zdjęcie powyższe pochodzi z rajdu (ze świnty łuczelni), z ubiegłego tygodnia. Pojechałam, połaziłam, pośpiewałam, pojadłam fasolowej grochówy, a z naszą wspaniałą dziewięcioosobową silną grupą opanowaliśmy świnte ognisko. W piątek - Czechy. Wiem, majówka w Czechach miała być w zeszłym roku, ale lepiej późno niż wcale. Będzie w tym. 

I zaczynają się niedługo Juwenalia, co w tym roku jakoś nie raduje mnie aż tak. Znpwu to samo, co zawsze. Sytuację ratują tylko Strachy. No i korowód, który zamierzam rozkurwić swym wspaniałym przebraniem! ^^ Byleby tylko do końca maja zdązyć z gównem zwanym licencjat... I wakacje. Cieszanów, Woodstock, sobótkowa impreza, której dumnym koordynatorem jestem... 

Hm, zdobyłam się na odwagę i przełączyłam zamulacza. Jestem z siebie dumna.

A życie byłoby piękniejsze, gdyby brzozy nie pyliły akurat w kwietniu. Albo gdyby nie pyliły wcale! Na oczy nie widzę, pieką, łzawią, ryj opuchnięty cały... Wyglądam jak zawodowa płaczka, ale nie tym razem. Tym razem tylko brzozy ;)

Koniec na dziś. 

Jak uda mi się cało wrócić z Czech (gdzie, przypominam, zalegalizowano narkotyki), na pewno napiszę tu jakąś mądrzejszą notkę. 

Ha, a akurat jak pisałam słowo 'narkotyki', włączyła mi się ta piosenka :D przeznaczenie? 

Pozdrowienia bardzo, bardzo wiosenne. I zielone, dziś po deszczu wszystko było meeeeeg zielone. Świat zazielenił się na śmierć. Grabażu - miałeś rację - jak zwykle zresztą.