przykro mi - na razie nie mam zdjęć, więc lecą same selfie :/

~

Ukraiński, angielski, polski. A ja siedzę i słucham. Pieśni ludowych, anegdot z pracy, o ukraińskich Węgrzech, które są jednym z trzech miejsc na świecie szczycących się japońską wiśnią. I nagle okazuje się, że ludzie są zaskakująco podobni. Że gdyby nie język, to nie dostrzeglibyśmy różnicy. Niektóre rzeczy wszędzie są takie same. And love. Love is the same too.

Chyba na dobre zakochałam się we Lwowie. Stał się centrum mojego osobistego wszechświata, symbolem wszystkiego, co dobre, całej kruchej teraźniejszości i jeszcze bardziej niepewnej przyszłości. Seems like somebody had finally found me.

Mogłoby już tak zostać - śmianie się do łez, bardzo profejsonalne selfie, zachwycanie się wszystkim naokoło i dotrzeganie, że te wielkie monenty składają się z milionów drobnych chwil. Podoba mi się ta lwowska nieskończoność trwania, zwyczajnie niezwykła. Będę tęsknić i z radością wypełniać przysiegę nocnej straży.
'Bo gdzie jeszcze ludziom tak dobrze, jak tu? Tylko we Lwowie!'

~
okean elzy i lecimy z matmą ;)