łańcuszek przyczynowo-skutkowy . 

kiedy to było? oj dawno.

już nawet nie pamiętam po której sesji ostatnio pisałam. cóż czas goni nas. po kolejnej sesji.

wraz z widokiem z okna zmieniło się wszystko. absolutnie. a już za niedługo jeszcze bardziej. aż do tej pory nawet się nad tym nie zastanawiałam. toteż teraz sobie myślę jak jest dobrze, że też lepiej byc nie może.

i cieszę się z głupot i drobiazgów.

chwila rozłąki i tęsknoty. a potem fruuu...:)

powinnam się palnąć w łeb i douczyć fundamentowania... przecież nie dam się drugi raz.

żeby od marca mieć zaplanowane wakacje na wrzesień, trzeba się spiąć. niech los nadal mi sprzyja. zaczęłam w to wierzyć, bo wiara tylko w siebie nie wystarcza.