Jutro.

To już jutro. Nie wiem nawet kiedy uleciały te dni wyczekiwania.

- Chciałabym, żebyś tu był.

- Ja też.

Kiedy nasze zachcianki nabrały realnego wymiaru? W którym momencie byliśmy pewni, że chcemy wprowadzić marzenia w życie? 

- Zaprowadziłabym Cię nad staw!
- Poszedłbym za Tobą wszędzie.

Więc to prawda. Mimo, że nie wiem nic to czuję, jakbym wiedziała już wszystko. Wciąż do mnie nie dotarło. Wciąż nie rozumiem, że to już jutro. 

- Chcę Cię dotknąć.

Za chwilę Cie dotknę. 

#12

PannaXX przyglądała się bacznie swemu odbiciu w lustrze. Niecałkiem tak chciała wyglądać. Ciało zmęczone chorobą zdawało się być mniej atrakcyjne niż zazwyczaj. Podrażniony, zaczerwieniony od ciągłego wycierania chusteczkami nos, sprawiał wrażnie jeszcze większego niż zawsze. Podkrążone oczy i popękane usta nadawały jej wyglądu żywego trupa, a mimo to.. Mimo to była szczęśliwa. Nie bała się pokazać mu w takim stanie. A może powinna? Może pora zacząć szukać worka na głowę? Odetchnęła cicho, zapinając guziki przydużej koszuli w kratę

Więc to naprawdę już jutro.