Takietamjakieśtakiejakieśtam.

Randkujemy z biologią i niemieckim (a właściwie zdradzamy obydwie z facebookiem <3), a co!

W szkole szał, szał, szał. Dobrze idzie, oby tak dalej.

A w życiu? Chciałabym, żeby wszystko w końcu wróciło do normy, chociaż na jakiś czas. Ciągle brzmią mi w uszach te słowa, które ranią, jak żadne inne. Przed oczyma wciąż mam to, co się stało. Tęsknię za starymi, dobrymi czasami, naprawdę. Tymczasem pozostają wspomnienia po tym, co było najlepsze. Ale co poradzić? Trzeba iść dalej, nie wypuszczać szansy z rąk i cieszyć się tym, co się ma - w końcu zawsze może być gorzej. Przynajmniej to pokazuje los, kiedy twierdzisz, że to jednak niemożliwe. ;)

Dziękuję wszystkim ludziom, którzy pozwalają chociaż na chwilę się od tego wszystkiego oderwać. Kocham was bardzo mocno :*