wszystko i nic

Stała w milczeniu naprzeciw tłumu, z którego każda wynurzająca się para złowieszczo błyszczących oczu spoglądała centralnie w jej pomniejszone do wszelkich granic możliwości źrenice.

Nie czuła się ani bezpiecznie, ani tym bardziej swobodnie. Każdy jej ruch studiowany był przez tysiące darmo przybyłych gapiów.

Rozwarła ciężkie powieki i rozejrzała się wolno po mocno opalonych twarzach ludzi, którzy już od dłuższego czasu przekrzykiwali się tu ze swoimi beznadziejnymi racjami.

Jedna twarz przykuła jej uwagę szczególnie. Kobieta wyglądała na bardzo pewną siebie. Młoda dziewczyna nieświadomie utkwiła swoje zmęczone oczy w jej źrenicach i w tym samym momencie przebiegł ją dreszcz, który nie był nieprzyjemny, choć sam w sobie przyjemności również nie sprawił.

Dziewczęce dłonie zaczęły się pocić, a twarz nabrała niecodziennych rumieńców. Momentalnie odwróciła wzrok, jednak obraz twarzy kobiety zatrzymał się przed jej oczami na długi czas.

Powtórnie spojrzała na tajemniczą postać, której całe ciało przepasane było czarnym woalem. Była ona niezwykle spokojna spośród stada tych dzikich baranów. Młoda kobieta przyuważyła również, że czarne oczy przybyłej od dłuższego czasu nie zostały spuszczone z jej drobnej sylwetki, a jej przepracowane dłonie układały się razem w specyficzny znak. Próbowała odszyfrować mowę ciała, jednak działanie to nie przyniosło żadnego efektu.

Kobieta znacząco zajrzała w jej malejące źrenice, a na bladym ciele skazanej pojawiły się silne dreszcze połączone z nieziemskim bólem oczu. Ścisnęła objętą bólem całą twarz dłońmi i w tym momencie zauważyła na opuszkach palców wodnisty płyn o dokładnej barwie jej oczu, który spływał po jasnej twarzy wypalając dziury w policzkach niczym najmocniejszy kwas. Uczucie wyżerania było niemiłosiernie bolesne. Cała barwa jej oczu została odebrana, a gdy spłynęła po zabrudzonej, podartej sukience momentalnie zaschła w twardej ziemi.

Ludzie otaczający dziewczynę zaniemówili , po czym zaczęli chóralnie wrzeszczeć: "Czarownica! Na stos z nią, na stos!"
Przerażone dziewczę krzyczało ile sił w płucach, jednak jeden z tłumu podbiegł i włożył do jej ust kilka brudnych szmat.

Starała się wołać nadal, widząc tajemniczą postać niknącą sprzed jej oczu, jednak bezskutecznie. Syknęła z bólu i krzyknęła ku niebu, by zwyciężyła sprawiedliwość.

Uniosła głowę szukając w tłumie tajemniczej kobiety, tej jednak już nie było. W zaschniętej ziemi o piwnej barwie, na którą spłynęła jej dusza utworzył się znak, który ukazywały jeszcze niedawno złączone dłonie kobiety.

Wszyscy szarzy ludzie w jednym momencie zniknęli, a z owego przedziwnego miejsca ziemia wyrwała się, uniosła i rozpłynęła we mgle.

Młoda kobieta z utraconą duszą opadła bezsilnie na ostre kamienie, przygniatana zbyt ciężkim powietrzem.

_____________________________________________
Głowa mi pęka. Miłego łikendu
Jakosc zdjęcia: fotoblog.pl