Rozprawa o idei walentynek...?

Otóż wczoraj były walentynki i mam zamiar na ich temat napisać dzisiaj krótką rozprawę. Na początek troche historii.. Jest to święto na cześć Świętego Walentego, który żył w II wieku naszej ery. Jak mówi legenda, że jego narzeczona pod wpływem jego miłości odzyskała wzrok. Gdy o tym dowiedział się cesarz, kazał zabić Walentego. W przeddzień egzekucji Walenty napisał list do swojej ukochanej, który podpisał: "Od Twojego Walentego". Co można więc wyciągnąć dla siebie z owej legendy? No chyba jedną zasadniczą rzecz, ideę, którą jest to, że wiara w uczucie i prawdziwość tego uczucia góry przenosi i mogą dziać się cuda, jakim było chociażby odzyskanie wzroku przez narzeczoną  św. Walentego. No i co z tego miał nasz święty? Zgnął jako męczennik. Można sobie zadać pytanie po co mu to było? Ano było mu to cholernie potrzebne, by się spełnić, by dać uśmiech drugiej osobie, by pokazać następnym pokoleniom, że miłość wymaga poświęceń.Chwała mu za to! Ale co z tego? Zmieniły się czasy, zmienili się ludzie i już nikt tego nie widzi, nikt nie widzi tej idei, którą pokazał nam święty Walenty. Śmieszne? Bolesne? Jedno i drugie. Dzisiaj walentynki obchodzi się raz w roku by pokazać coś innym. Pokazówka? Po części owszem. Miłość powinno się okazywać cały rok, a w walentynki można tylko ją wzmocnić i wspomnieć bohatera mojej dzisiejszej legendy. 14 lutego można zrobić jedynie coś szalonego, dla niektórych nawet głupiego, ale naprawdę miłego. Czasami te szalone rzeczy uważa się za idiotyzm, skrajny idiotyzm, ale gdzieś głęboko dają one uśmiech i szczęście. Do odważnych świat należy. Szaleństwa w słusznej sprawie są dozwolone!  

Męczennikiem w słusznej sprawie warto być. Warto brać przykład z Walentego i iść jego śladem. Może to się opłaci?  Może..

,,Walczcie, a będzie Wam dane. Wierzcie a osiągnięcie swoje cele."

,,I nie spodziewasz się nawet kiedy tak naprawdę to znów poczujesz (...)"

Baj. Do napisania/ usłyszenia/ zobaczenia!