.

"A może warto dalej żyć, przetrwać złe chwile i później z pobłażliwym zdumieniem przypomnieć sobie te drobne okruchy klęsk i dziwić się, że tyle mogły znaczyć kiedyś i tak niewiele brakowało do ostatecznego kroku."

Tadeusz Konwicki "Kronika wypadków miłosnych"

Stan mentalnego zaślepienia jest tak bardzo powszechny wśród par, że już wpisany jest w związek jako etap. Nie wiem, czy gdyby ktoś palcem wskazał wszystkie rysy tej relacji to czy umiałabym się przejąć. Stawiane były tuż przez moją twarzą, a jednak potrafiłam jakoś znaleźć na nie wytłumaczenie. To smutne, choć pocieszam siebie, że to część życia i wszystkiego co związane z relacjami międzyludzkimi i nawet najmądrzejsi tutaj często polegają.

Ludzie w związkach, które przetrwały pierwsze kłótnie po stanie uniesienia, zwłaszcza kobiety, te niepewne siebie i z niskim poczuciem wartości, które po tylu już miesiącach nie mają siły i ochoty udawać silnej, a te słabości i lęki wychodzą, w każdym geście doszukują się potwierdzenia tezy: "on mnie w końcu opuści". Widzę to po sobie tak wyraźnie. Zmianę jaka we mnie zaszła. Widzę tą dziewczynę, spontaniczną, radosną, pełną chęci życia, widzę jak wchodzi w związek z osobą, o której naprawdę niewiele wie, ale się nie boi. Bo jest ryzyko jest zabawa. Ale ile można żyć na krawędzi? Poczucie bezpieczeństwa to jedna z podstawowych potrzeb, można ją ignorować przez chwilę, ale w końcu to wychodzi. To jest to, czego chcemy, to jest to do czego dążymy.

Tak wiele mam potrzeb, wiele z nich niezaspokojonych. Tak bardzo jestem z tym wszystkim sama, bo przecież "jesteś sprawcą wszystkiego,tego co czujesz, co myślisz". Wsparcie. Kolejna podstawowa potrzeba. Wyrozumiałość. Obecność. Empatia.

Sama nie wiem. Zadziało się. W moim sercu. Nie wiem co będzie dalej. Boję się. Nie chcę się bać. Przecież nowe, ok może to nie zawsze lepsze, ale zmiany są częścią życia. Chcę przestać próbować usilnie zatrzymać czas, albo wręcz przeciwnie, przyśpieszać bieg zdarzeń, bądź cofać się w przeszłość.

Tak nie powinno być.

W ten sposób wiem, że nie uda mi się być szczęśliwa.,,,