Zraniona

Myślałam, że tamto to była miłość.
Patrząc na dzień dzisiejszy, wiem, że to wszystko to było mocne zauroczenie.
Czym jest miłość?
To nie pytanie, "za co mnie kochasz", ale "pomimo czego mnie kochasz".
To akceptowanie wad, nie wszystkich lecz większości.
To trochę poświęcenia, które może okazać się wszystkim.
To cierpliwość, taka nieograniczona.
To wierność...

Ale ta wierność zawodzi, gdy nie ma czemu być wiernym...

Obiecałam Tobie pewnego rodzaju wierność.
Powiedziałeś, że się opłaci. W ciągu dalszym w to wierzę.
Zastanawiam się tylko, czemu masz w dupie to, że jesteś dla mnie najważniejszym
człowiekiem na świecie?
Czemu nie obchodzi Cię to, że robie dla Ciebie wszystko, co tylko mogę zrobić.
Że moje nerwy są już tak postrzępione, że zaraz wybuchnę.

Kochany...
Ja wiem, że się boisz.
Obiecałam Tobie, że będe przy Tobie, gdy będziesz tego potrzebować.
Spełniam tą obietnice.
Wiem, że cierpisz.
Wiem, że nie wierzysz w prawdziwą miłość.
Kiedyś w nią uwierzysz.
Bo żeby pokochać, trzeba tą osobę poznać. Od początku do końca.
Trzeba się przed tą osobą otworzyć, trzeba dać z siebie wszystko.
Trzeba spędzać z nią czas...

Powiedziałeś mi, że poznam tą osobę...
Ja już ją znam.

"Jeśli kogoś kochasz, pozwól mu odejść, jeśli wróci, znaczy że również kocha"

                                                                                                             MK
Tylko czy kiedyś się do tego przyzna?