Zacznijmy od kilkudziesięciu przepłakanych nocy. Kiedy myślałam gdzie jesteś, co robisz i czy o mnie myślisz. Kiedy były pełnie zastanawiałam się, czy patrzysz na ten piękny księżyc tak samo jak ja, tęskniąc. A teraz po prosu tak przez dwa słowa, które próbuję sobie uświadomić, że one muszą być wypowiedziane i że nie mogę już niczego wrócić, choć bardzo chcę, wszystko ma legnąć w gruzach. Wszystkie piękne chwile, wspomnienia, których nie jest dużo, ale są po prostu w swojej prostocie piękne. I gdzieś jest wyjście, które nie złamie dwóch serc na wskroś, ale jakoś nie potrafię go znaleźć. Oszukuję siebie, że może być dobrze, że idzie wszystko naprawić, lecz nie da się. Koniec. Ale nie potrafię wypowiedzieć tych słów... nie kocham

// zamarzło mi nie tylko serce,

nogi też