Gdy zawodzi cię człowiek...

Szukam szczęścia.

Wiem że codziennie potrafię trzymać fason i mieć uśmiechniętą minę ale czasem przychodzi czas na refleksję i wtedy załamuję się  uświadamiam sobie jak naprawdę jest źle i choć wiem że powinnam iść do przodu i nie oglądać się na Ciebie to i tak to robię bo w głębi duszy wiem że się zmienisz i liczę na to że w końcu zobaczę w tobie zmianę. Czy to ja jestem nienormalna? Czy ty po prostu tak na mnie działasz , mam nadzieję ale potem czeka mnie czas na rozczarowanie bo to tylko moje złudne, marzenie o Tobie , tęsknota za twoją starą osobą , te wspomnienia są tak świeże choć minęło już tyle czasu , chciałabym być tak beztroska jak Ty , ja jednak nie mogę , muszę być dobrą matką i chcę nią być , szkoda że ty tak nie masz .

Zgubiłeś się. Ale jak ja mam Ci pomóc się odnaleźć?