Dodano: 7 MARCA 2010
...
...
"When you want to cry,
face the sky,
and sing loudly:
I don't want to forget to myself,
I want to be as I am..."
I znów nic nie jest tak jak powinno.
Czasem człowiek nie zauważa nawet,
jak raniąc innych pozbywa samego siebie
życia.
Jestem ostrzem wyciągniętym
przeciwko wszystkim i wszystkiemu.
Jednak czasem pustka w środku mnie zabija...
Gdy przerażona zauważam,
samotność która mnie otacza...
Wokół mnie nie ma nikogo na kim
mogłabym polegać...
Ci na których mi zależy są daleko..
A i między mną, a tymi najbliższymi
rodzi się nieowładnięty dystans.
To jest chore.
Czy człowiek naprawdę jest stworzony
po to, by codzień tracić nadzieję?
By radość uchodziła z nas niczym
dusza, gdy po raz ostatni zabije serce?
Chyba nigdy tego tak właściwie
nie pojmę... czy w ogóle tego chcę?
Co by mi to dało? chyba nic..
Pozostaje tylko spojrzeć w niebo,
i pomyśleć, że warto żyć, mimo wszystko.
Wbrew całemu światu.
I błyszczeć aż po swój kres,
kierując się w stronę świetlanej przyszłości..
cdn..
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika kuri94.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
