każdy ma jakiś wzór, który za wszelką cene chce podążać. a jednak.. nie zawsze się da. kazdy jest inny, ma własne zdanie, miejsce, myśli, słowa, uczucia, a przede wszystkim życie. czy potrafimy nagle być kopią kogoś? od tak po prostu? a jak ludzie w naszych czasach przyjmują krytykę? ta od tych najbliższych zapewne jest bardziej konstruktywna. Ból.. wiąże nam się tylko z odejściem, porażką, przykrymi słowami.. tak samo jak szczęście kojarzy nam się z miłością, radością, pięknymi wspomnieniami, czy niezapomnianymi momentami przeminiętymi w ułamku sekundy. a przecież za wszelką cenę chcieliśmy by to trwało i trwało. Nie można żałować czegoś, co już było, to już było i już za późno by użalać się nad rozlanym mlekiem. Musimy zrobić krok w przód, a nie tkwić i rozmyślać nad błędami czy czego nie zrobiliśmy czy zrobiliśmy kiedyś. To już nieważne. Wybraliśmy tak a nie inaczej i mimo wszystko powinniśmy się cieszyć, że tak właśnie się stało. Może tak miało być ? może to co jest teraz by było gorsze gdybyśmy wybrali coś innego ? a co jeśli.. w jakimś stopniu nie mielibyśmy ani jednego ani drugiego? wtedy byłoby lepiej ? nie wydaje mi się. nie myślmy za dużo nad tym co było, a ratujmy i rozwijajmy to co jest i to co mamy. Mamy siłe by walczyć, tylko wmawiamy sobie ze tak wcale nie jest, a to nas  osłabia w działaniu. Mamy na wszystko czas. Całe życie ! Spokojnie. Z przyjaźni.. bardzo wolno rozwija się miłość, jednak z miłości na przyjaźń w mgnieniu oka.