Już wiem co chcę zmienić w swoim życiu. Mało osób o tym wie ale tak będzie lepiej. Bo znów zrobi się z tego szum a jeśli nie wypali to wyjdę tylko na idiotkę. Muszę w ten poniedziałek rano wyciągnąć mamę z domu. Mam nadzieję że mi się uda .. A tak na marginesie to już przestałam wierzyć w prawdziwą przyjaźń. Nie wierzę że ludzie mogą się na prawdę kochać oczywiście mamna myśli że po przyjacielsku. Że mogą ufać sobie na wzajem i mogą na siebie liczyć zawsze i wszędzie . Za­leży mi na in­nych ludziach, tyl­ko nie potrafię niekiedy oce­nić kto przy­jacielem, a kto wro­giem. Po­za tym mam sil­ne za­burze­nia pa­mięci i nie poj­muję, dlacze­go nag­le in­ni przes­tają się do mnie odzywać.  Dzisiaj głupi dzień. Wróciłam ze szkoły i zaraz poszłam spać. Bardzo inteligentnie. Krzysiek obudził mnie o 23.30 i powiedział że mam iść spać do siebie . No dzięki.

Ojejku. Mam już dość ludzi i wszystkiego. Cza­sami wy­daje nam się, że mie­szka w nas
dwóch różnych ludzi. Je­den, który wszys­tko dos­ko­nale czy­ni i te­go człowieka pre­zen­tu­jemy światu. Jest też i ten dru­gi, które­go się wstydzi­my, i te­go uk­ry­wamy.
W każdym człowieku is­tnieje coś ta­kiego jak wewnętrzna niespójność. Każdy chciałby być dob­ry, a je­dynie do­konu­je czynów, których sam często nie rozumie. Dlacze­go tak jest? Dla­tego, że człowiek nie jest Bo­giem, nie jest też aniołem, ani jakąś na­dis­totą, a je­dynie małym piel­grzy­mem w długiej, da­lekiej drodze swo­jego życia. Włas­ne słabości czy­nią go wy­rozu­miałym i łagod­nym w sto­sun­ku do in­nych. Ktoś, kto jest bez­kry­tyczny wo­bec sa­mego siebie, będzie twar­dy i niez­dolny wczuć się w in­nych. Nie będzie umiał ni­kogo po­cie­szyć,
do­dać od­wa­gi i wy­baczyć. Szczęście i przy­jaźń tkwią tam, gdzie ludzie są wrażli­wi,
łagod­ni i de­likat­ni w słowach, i wza­jem­nych kon­taktach.

Idę już. Może zasnę : //