Przepraszam , nie chciałam ..

No i wyszło jak wyszło . Przecież ja tego nie chciałam . Wys­tar­czył je­den dzień i pa­rę godzin spędzo­nych ra­zem . W moim umyśle jest Twój uśmiech . Krad­niesz mo­je myśli . Nie wiem co to.. zaurocze­nie , miłość ? Po pros­tu nie umiem te­go nazwać . To przyszło tak nagle że nie zdążyłam się obejrzeć . Zdałam so­bie sprawę z jed­nej ważnej rzeczy .. On jest całym moim życiem.. Czyżbym go kochała ? Większość z was tak właśnie po­myśli . Ale mi­mo te­go , że jak go widzę mo­je ser­ce ogar­nia niewyob­rażal­ny ból , wiem jed­no..
- Nie kocham go . Ta­kie ob­ja­wy to tyl­ko zwykłe zaurocze­nie , które bar­dzo często my­li nam się miłością . Dla­tego po­zos­tało mi tyl­ko jedno.. cze­kać , aż minie .  Nie wierzę w miłość w wieku 17 lat. Wierzę w bar­dzo sil­ne zaurocze­nie , po­zytyw­nie chorą fas­cy­nację i uwiel­bienie , bez­miar myśli o tej dru­giej oso­bie , chęć do­tyku tej oso­by , pot­rzebę by­cia z tą osobą , od­da­nie i wszys­tkie in­ne po­zytyw­ne uczu­cia , ale nie , nie wierzę w miłość . Nie, to co da­je ta­kie od­czu­cia jest blis­kie miłości , jest od­dzielo­ne od niej grubą ścianą , ale na­wet ta gra­nica spra­wia , że miłość jest niedostępna . I to jest piękne . Bo da­je poczu­cie te­go , że praw­dzi­wa miłość jest ty­siąckroć sil­niej­sza . Do ta­kiego uczu­cia trze­ba doj­rzeć . A gdy doj­rze­jemy , wte­dy to będzie miłość - nie te­raz . Tyl­ko na­leży pa­miętać, że na początku miłość ośle­pia , z cza­sem to ośle­pienie znik­nie , ale nie dla­tego , że miłość osłab­nie . Jej blask na­dal będzie taki sa­m , my się do niego po pros­tu przyz­wyczaimy.