To już?

Chyba po tak długim czasie wypadałoby się przedstawić..

jestem Mateusz.. 

Piszę.. A raczej pisałem to co mi życie na duszę naniesie.

A że dużo mi nie trzeba do emocji to musiałem je gdzieś ulokować.

Tu czuły się bezpiecznie.

Do czasu aż się rozsypały i były we mnie jak tykająca bomba.

która w końcu wybuchła.

Ktoś pamięta ostatni wpis?

jeśli tak musisz wiedzieć że tydzień po tym wpisie był jednym z najgorszych chwil w moim życiu. Jednego dnia leżę sobie na mchu i próbuje uspokoić myśli i poukładać je w głowie, a drugiego jestem stygmatyzowany jako najgorsza osoba jaka chodziła po świecie. Po prostu ktoś chciał mi usilnie udowodnić że jego racja jest lepsza niż moja, mimo tego że przełożona pierwszy raz stanęła po mojej stronie. Teraz muszę co jakiś czas słuchać zawodzenia jak to się "pomyliłem". Robiłem co było zgodne z prawem, a nie z czyjąś fanaberią, nawet jeśli ma się za Bóg wie co.. Do dzisiaj pamiętam z jaką złością skręcałem mój nowy fotel, a myśli podpowiadały mi najczarniejsze scenariusze. 

Mój kosmos zamknął się do trzech osób.

Tylko jedna tak naprawdę potrafi słuchać.

Sezonowo otwiera się przedemną moja mała mgławica, jednak dystans robi swoje.

Mam czasami wrażenie że dzielą nas lata świetlne, mimo to dobrze ich widzieć. 

Zacząłem korzystać z pomocy. 

Tabsy rano i można powiedzieć że jedynie trochę mnie boli to gdzie mnie zranili i wiedzą gdzie udeżyć.

Kto? Ludzie, którzy za wszelką cenę chcą manipulować i kłamstwem wybielać się żeby tylko zachować swoją twarz. 

Musiałem w końcu odważyć się znowu wyrażać siebie, przynajmniej tutaj.

Powoli przestaje ufać ludziom, którzy mieli być oparciem i czuję się z tym źle.

Przez to że sam nie umiem wyrazić co jest we mnie, przyznać się do tego.

to nienazwane coś.. 

Postaram się być bardziej pozytywny następnym razem