Dzień taki, że mogłabym go wykreślić w ogole z kalendarza. Dziś nasłuchałam się wielu wspanialych historii jak i wielu przykrych. Stojąc z boku, patrząc na to wszystko zyczę im wszystkim szczęścia. Niektóre historie jak z bajki, jak z jakiegoś pięknego, romantycznego filmu, aż miło słuchać, lecz nie miło sie robi wtedy kiedy człowiek zadaje sobie pytanie: a co ze mną? jak u mnie? - bez komentarza...

A najbardziej dziś do mnie doszło, że na własne życzenie...Raz jest lepiej, raz jest gorzej...tzw życie.

Ale nie warto o tym długo rozprawiać, bo im dlużej się nad tym zastanawiam tym dzieje się tragiczniej.

Jest inna, ważniejsza sprawa, ktora nie daje mi spokoju...a dziś to już kompletnie... oj ruszyły mnie te wielkie wyrzuty sumienia :( dopiero dziś a minęło przecież tyle czasu...wiadomo nic nie dzieje się bez celu...

jakbym mogła coflabym czas, głupota ludzka nie zna granic, a moja to już przechodzi wszelkie bariery... nie mam nic na swoje usprawiedliwienie, nawet chyba bym nie śmiała, jedynie co mi pozostawało to się przyznać...czy jest lepiej ? z jednej strony tak... każde kłamstwo ma krotkie nogi...a zbyt bardzo zależy żeby brnąć w coś co i tak by sensu nie miało...

Czy one kiedyś miną ? być może... jak narazie jest cholernie źle... czas mija, a ja coraz bardziej uświadamiam sobie kilka spraw....

jedną zrozumialam do konca wczoraj, potrzebowałam na to wiele czasu.... dlatego teraz duszę się od środka, bo sumienia nie zaleczę już...

ostatnio ku przestrodze uslyszałam historię, niestety miała przykre zakonczenie, jednak na zakonczenie usłyszałam "nie mozna ranic osoby ktora sie kocha" niby oczywiste... ale chyba dziś już wiem jakie ukryte dno miała ta historia....

taki los....