w dzieciństwie okropnie lubiłam słuchać.

Słuchałam wielu bajek, opowiadań, historii z życia innych.

Słuchałam o wielkim świecie

o tym jak na prawdę wygląda dziennikarstwo

o tym co politycy trzymają w kieszeni

o sytuacji polski pod kątem innych państw europy. 

chyba najbardziej lubiłam słuchać rozmów innych,

Z których dowiadywałam się okropnie wiele.

Mówili przy mnie o wszystkim.

O młodych chłopcach, którzy ginęli na motorze

O dojrzewaniu, o komunizmie

o zjawiskach nadprzyrodzonych, o wielkich tragediach,

o zabobonach, tradycjach, seksie.

o śmierci.

o niej mówili dużo, zbyt dużo.

chyba nie mieli pojęcia, że pojmuję wszystko.

teraz nadal lubię słuchać.

tylko bardzo brakuje teraz ludzi, ktorzy potrafią mówić.

a mówić jest warto.

bo to o czym opowiadami, nie zginie, nie zagaśnie.

Słowa są trwałe, jeśli tylko chcemy- to będą w nas trwać.

Chcę więcej rozmów z Tobą!

O czym więc opowiesz mi dziś, na dobranoc?

wysuszam sie. nigdy nie bylo tak okropnie okropnie. 

jestem znużona, wszystkim, co mnie otacza.

Najchętniej zamknęła bym się w sobie i tylko słuchała.

słuchała, słuchała, słuchała, słucham.

pisze.

czytam.

umieram w sobie?!