Notatki filologiczne

Przedwczoraj jadłem na obiad ryż, wczoraj grykę, a dziś owies. Zastanawiam się teraz, czy istnieje jakieś zborze tańsze od owsa, żebym miał co jeść jutro.

W każdym bądź razie, zagadka: Wartość owsa jest tak niska, że owies jest droższy od żyta. Dlaczego?

Zagadka dwa: co to za język (polska transkrypcja mojego autorstwa):

Grammatike estin empeira ton para poietais te kai syggrafeysin h'os epi to poln legomenon.

Piękny i fascynujący język, ostatnio zacząłem się go uczyć, najłatwiej mi nie idzie, bo, jako że specjalizuję się w językach germańskich, mój zapał dość wydatnie hamuje natłok deklinacji. Na szczęście przypadków jest tylko pięć, w tym vocativus, którego tak bardzo mi brakuje w innych językach deklinacyjnych, a do którego język polski aż nadto przyzwyczaja.

No i, ciągle uderzają mnie podobieństwa języków indoeuropejskich do japońskiego, tj. pod względem japońskiej pseudo-deklinacji. Raz, że fiński genetivus przyjmuje końcówkę -n (paralelnie do niektórych starozachodniosłowiańskich słów w tym casus, z których najmocniej zakonserwowane zdaje się mamin (owszem, to z wyrażenia maminsynek). No i w omawianym tutaj języku łącznik równoległy brzmi 'te', tak zatem sufiksy pseudo-deklinacyjne japońskiego 'no' i 'n' z wyrażenia anata n chi (rządzący genetivem) i 'to' (rządzący wzmiankowaniem równoległym) można, chwiejnie w prawdzie, wyjaśnić.

Jeśli tylko udałoby mi się znaleźć coś na sufiks 'wa', rządzący mianownikiem...