indeed

miałam być taka błyszcząca świecąca, "Cekinek" - w dźwięk taki mama miała układać usta, tchawicę oraz resztę towarzystwa podczas wołania mnie do naprawienia zepsutego. brąz-biel, lakier-mat, ciemność-ja - tak układało się  wszystko w płytkiej wyobraźni, która  wątłymi rączkami nie może wciąż sięgnąć do minuty w przyszłości.

z lewej błysk brokat słońce lampa i kula  z dyskoteki
z prawej to samo ale inaczej choć sens miał być ten sam

ecce homą

foremka rozmiar mini, uszykowana i grzeczna - grzała się pod moim czołem. powinna była wyjść i włożyć w siebie dużo spraw, wiele czasu - dwa wiaderka lub też trzy. pomieścić się w niej mogło wszystko, co wypełza spod koślawych palców i ucieka hen teraz. pa.

takie to smutne, takie to złe, niewymytelepkie. dobrze, że chociaż pachnie tutaj jeszcze jakąś czekoladą przebrzmiałą, małą kawką i ciasteczkiem śpiącymi za szafą. tak się właśnie odbywa oczekiwanie na lepsze czasy.

miałam tak błyszczeć, a moje oczy miały umrzeć od nadmiaru światła. jestem taka zdrowa gdzieś.  psuja.