hittothecore

kiedyś we wszystkim, co robiłam dla swojej przyjemności, i tak potrzebowałam aprobaty, z której czerpałam satyskację. teraz już się o to nie staram. wszystko, co robię dla siebie, może pozostawać niezauważone. nie warto zabiegać o czyjąś uwagę. ba, nie powinno się być zmuszonym do tego, aby walczyć o jakiekolwiek reakcje i uczucia, tu nie ma półśrodków - coś jest, albo już zniknęło, tylko jeszcze nie zdążyliśmy do tego dojrzeć. szeptem chciałabym dodać - przejebane, przebywasz długą drogę w poszukiwaniu skarbu, padasz na kolana przed tą przepiękną i kurewsko ciężką skrzynią, szarpiesz ją i targasz, siłujesz się z wiekiem, a finalnie i tak okazuje się być pusta. ale podobno chodzi o samą drogę. czy ja wiem? kiedy wypierdolisz się raz a porządnie, nawet jeśli wyprawa była warta, i tak jednym ze wspomnień będzie upadek. upragniona podróż, a Ty łamiesz sobie  po jednej kończynie w trakcie każdego z etapów i jedyne, czego się uczysz to, że masz sporo kruchych kości.

"Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych,
bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość,
odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko
klawiatury, telefonów, różnego rodzaju sprzętu. Zimny, pozbawiony uczuć dotyk."
Gabriela Gargaś

i chuj! wolę być słaba i głupia z sercem na wierzchu, ale wiedzieć, że je mam, otwarte i pełne dobrych ucuć, będące częścią mnie, której jestem świadoma z której jestem dumna, niż bać się czegoś, co jest we mnie. strach niszczy, budzi wrogość, niechęć i zabija zaufanie, strach to wstyd przed upokorzeniem, chłód i niepewność, strach to sentyment i kilka innych ucuć, które nie powinny mieć miejsca. a strach przed okazaniem uczucia to największa zbrodnia przeciwko miłości.

a zbrodnia zawsze idzie w parze z karą.