Jakoś mnie tam ciągnie

Tam gdzie wszyscy trafią bez względu na wszystko;

I ciągnie mnie do tego mniejsca;

Tam gdzie pełno małych mogiłek;

I czytam:

trzy dziewczynki Państwa S.

Pogrzebane w dniu narodzin;

Ide dalej i czytam:

Mały Dawidek

Pogrzebany 3 dni przed ukonczeniem roczku.

I widze te szczeście:

pierwsze słowa, piersze niepewne kroczki;

I nagle przychodzi Ona

Pani Cienia

I zabiera maleństwo, które było tak szczęśliwe,niewinne;

Niewiadomo dlaczego własnie ono.

I czuje ten ból, rozpacz tamtych rodziców;

Strach mnie ogarnia ze wszystkich stron;

I nawet o tym myśleć nie mogę,

bo mimowlonie płyną łzy;

Wielkie jak krople deszczu.

Bo ja teraz umiem sobie wyobrazić

Co to znaczy utrata dziecka, największego Skarbu życia.