Dziwnie.

Mam ochotę biegać, skakać i tańczyć choćby i w deszczu. Śmiać się ze wszystkiego i wykrzyczeć światu prosto w twarz, co o nim myślę. Mam ochotę robić zdjęcia, śpiewać słuchając jak grasz na gitarze, siedzieć na srodku chodnika zwracajac na siebie uwagę przechodniów, pisać wiersze, rysować, powiedzieć Ci co czuję, nie dbając o to, co sobie o mnie pomyślisz. Chciałabvym ziścić swoje najskrytsze marzenia i potrzeby, myśleć tylko o sobie i być sobą. Zostawić daleko w tyle głupie ideały, do ktorych dążę, popełniać najgłupsze błędy, pić, palić, być z Tobą.


Resztki mojej godności, razem z charyzmą, indywidualnością i kreatywnością odeszły twierdząc, że potrzebują urlopu. Kim teraz tak właściwie jestem? Żegnam Was ciule, rozwijając rozkminę zainspirowaną przez sławetnego Emila By. "Dokąd zmierzasz?",