Kanalia.

Czasem bywają dni, w których ludzie nie myślą. W których szara rzeczywistość staje się jeszcze bardziej szarą. Bezmyślni, zlodowaceni uściskiem codzienności brną tylko przez prosty dzienny schemat. Ufają sobie, swojej intuicji, mimo, że ledwo ją wyczuwają. Koniuszkami palców pragną dotknąć tego, co im ucieka. Tego pięknego, filmowego życia, pełnego doznań, miłości i przygód. Jednak to nie tak, los pewnie nigdy nie da im szansy na odczucie tych emocji. Zobacz, oni tylko idą, z klapkami na oczach brną z całym tłumem w jednym kierunku. Znajdują się na drodze donikąd. Nie doprowadzi ich do niczego, nawet jeśli znajdą coś do przemyślenia, jakiś element, który im przeszkadza, i który mógłby spowodować wystąpienie z tłumu oni i tak tego nie zrobią. Bezduszne istoty dookoła nie pozwolą im na to. Pomyśl, czy Ty nie jesteś jednym z tych, którzy ślepo podążają za ideą pozornie dobrą. Ideą, która ma ponoć coś Ci dać. Może sprawia Ci przyjemność, może ją lubisz. Ale zerknij na to, jakie to ma skutki długoterminowe. Ci ludzie idą dalej. Trzymając się w grupkach udowadniają samym sobie ich pozorną siłę. Niemrawe spojrzenia tych, którzy nie dali się wciągnąć deprymują ich na tyle, żeby podejmować jak najskrajniejsze działania. Tylko po to, żeby zniszczyć. Tylko po to, żeby wytępić. Dasz się? Czy już się dałeś?

Nie poddawaj się pozorom. Pozorom tego, że to, że patrzysz na innych z obrzydzeniem

czyni z Ciebie kogoś lepszego. Bo może właśnie przez to nie dostrzegasz tego, że stajesz się taki sam jak Ci ślepo błądzący. Zamknięty na innych, niedostępny dla siebie. Chcesz

być innym, ale nie dostrzegasz, że zmiany następują w Tobie zbyt szybko. Już przegrałeś tę wojnę, poddałeś się na całej linii przez to, że w jednym drobnym szczególe zawadziłeś. Zawadziłeś o przeszkodę samego siebie. O to, że nie potrafisz dać innym spokoju. Próbujesz dostrzegać w innych cechy złe, te najgorsze. Wymienisz tych ludzi na palcach, zniszczysz. Ups, właśnie stałeś się takim samym jak tamci. Może jeszcze ze swoim w głowie, ale już niedługo.

Bezmyślnie błądzący, bezsilnie dążący do ślepych celów błogiej wyobraźni.

To właśnie dla nas.