Wspomnienia wyniszczają.

Ehh, zdjęcie z września, o ile dobrze pamiętam.

A może to był już październik...
Nie. To był wrzesień. 10 dni po.

Pamiętam te chwilę.

Muszę wrócić do rzeczywistości.

Huh,  jest 2 w nocy. 

Znowu nie śpię.
Zjadłam zapiekany makaron z serem i kepuczem. Zajebiste.

Pewnie znowu mam jakąś infekcję gardła.

Ostatnio jestem mega senna, spałabym 24/7 i to jeszcze by nie wystarczało.

Dalej nie przeszły problemy z sercem, ileż można.

Wszystko mnie wkurwia.

Mam obrzydzenie do ludzi.

Nawet nie jestem już tak blisko z przyjaciółmi, jak byłam jeszcze niedawno.

Jest mega dziwnie. Nienormalnie.

Jestem naćpana na trzeźwo. 

O chuj chodzi?

Nie jestem w stanie nic zrobić. Odcinam się, od wszystkiego.

Ludzie ciągle mnie zawodzą.

Jestem jak worek z ziemniakami.

Nic

już

nie

wiem.

***