o czym by tu...

a tak. nowa ja.

podoba wam się?

szczerze mówiąc przyznam się, że na początku brakowało mi burzy loków, jasnych, powykręcanych na wszystkie strony, ślepoty, nawet mniejszej ilości makijażu. ale teraz z czasem uświadomiłam sobie, że trzeba także wykreować wizerunek siebie. bałam się zmian, błam się, że wyjdzie coś nie tak, że to nie będę ja. tymczasem przyjmuję różne wcielenia. 

teraz kolejny, jedyny aspekt do omówienia, o którym zaczynam coraz więcej myśleć.

czym jest moja pasja? i co przez nią wniosę do swojego życia? może faktycznie zaryzykuję i połączę "pasję" z pracą? choć pasja trudna, to do wykonania. o ile wezmę się do roboty. takie treningi to za mało. 

wiem, że coś we mnie jest. tylko nadal staram się ustalić CO. 

nie tylko co, ale też co przez to uzyskam? co to zmieni? niech to będzie coś niesamowitego! 

jedyna rzecz, która denerwuje mnie we mnie to brak samodyscypliny i silnej woli. boję się odmawiać, żeby zostać sam na sam ze sobą i samodoskonalić siebie. 

ASERTYWNOŚĆ. to coś, czego mi brakuje. wiem, że mi nie uciekniesz. dlatego rzucam sobie wyzwanie. będę poświęcać więcej czasu sobie. bo czuję, ale to bardzo mocno czuję, że siedzi we mnie coś, czego nie potrafię okiełznać. wiem, że to coś dobrego i że zmieni wiele. 

powoli zaczynam łapać trop. 

pomoc innym. to też. 

dzieci.

treningi.

jedzenie.

tworzenie

to moje koncepcje. teraz muszę to tylko rozwinąć, poukładać, pokombinować i zrealizować.

kurczę, jakie to dziwne, że w głowie wszystko się plącze, a tu nagle podczas pisania uzyskujesz od siebie odpowiedź. 

kocham to w pisaniu.