,,,

Podobno 'Wszędzie dobrze ale w domu najlepiej...' Ale czy napewno? Tu nie dom ma największe znaczenie. Chodzi o otoczenie, o ludzi.

O ludzi, przedewszystkim. Wracasz do domu ze świdomością, że znowu wrcasz do punktu wyjścia. Punktu z którego docelowo miałeś siię uwolnić, uciec. Wracasz i dostajesz w twarz z liścia. Budzisz się ze świadomością, że nic się nie zmieniło, że wszystko i wszyscy są nadal tacy sami. Ciekawa jestem czy człowiek potrafi się zmienić. Czy tylko na jakiś czas zakłada maskę, którą potem ściąga i jest wkurwiony, że musiał udawać kogoś kim nie jest. Czy jest sens dążyć do tego żebyśmy byli lepsi? Ale co znaczy być 'lepszym'. Będąc lepszym dla jednego, jesteś gorszym dla innego. Wracając do tematu. Tym razem już konkretnie. Bielsko, Bielsko, Bielsko, Piekary. Z perspektywy czasu... Te miasto mogę określić jedym słowem. Plotka. Nie wiem, może tak jest wszędzie. A może to po prostu taka mentalność. Może widzę różnicę bo w Bielsku nie miał kto na kogo plotkować. A może nikt nikogo na tyle nie znał...

Doszłam dziś do jednego wniosku. Jak kiedyś cieszyłam się, że to Piekary są moim rodzinnym miastem, tak teraz znowu chcę z niego uciec. I podkreślam... już nie chodzi o dom. Miejsce tworzą ludzie. To od nich zależy jak będziesz się czuł w mieście. Nie pomniki, kościoły, drogi czy cokolwiek. Bo wszystko ma swój urok. Ludzie, ludzie, ludzie.

Ale...

czy warto zakładać maskę?

Udawać, że wszystko jest okej?