karuzela, kolejne śrubki niebezpiecznie grzechoczą,

metalowe barierki chyboczą się,

ta rdza zapewne jest wynikiem długowieczności, a jeśli nie

to przecież i tak nic się nie stanie

po kilku obrotach za 10 złotych i mdłości od słonych orzeszków i waty cukrowej nic więcej  nie nastąpi,

koła diabelskiego młyna nie pękną od ciężaru tych dwóch tłustych dup przede mną,
siatka dzieląca nas od asfaltowej ścieżki parkowej nie zostanie zmiażdżona razem z paroma przechodniami,
nie będę pasażerem pędzącej rozrywki lunaparku,
która po każdym następnym nachyleniu koła odcina uczciwym podatnikom łby,

a ich krew razem ze szczątkami nie będzie ozdabiać pedantycznie symetrycznych latarni,

koszy na śmieci i ławek z ohydnie zieloną farbą

skoro nie, to nie

IN UTERO