.

spoczął otępiały świat w bezruchu grubych centymetrów

białych skorup i pierzyn i jeszcze bielszych puchów

zaiste upragnionych

obyło się bez zdmuchiwania kolorowych świeczek

bez okopcenia jaźni niumiarkowanymi pragnieniami

wypowiadanymi w skrytości czterech ścian umysłu

i jak jednego dnia wystarczyło rozszalałe bicie serc

tańczące w zagubionych rytmach spójności

buchające niczym iskra na uschniętym wiórze

tak dziś śniegu płatki tańczą na pstryknięcie palców

co zasiane zakiełkowało

i choć drzemie skrycie

i biały bezruch tuli

tajemnicę ziarna

i w okowach chroni

tak dnia drugiego

świat ujrzy nowy

plon w zachwycie

jak rośnie

jak ucieka w życie

spoczął otępiały świat w bezruchu grubych centymetrów

białych skorup i pierzyn i jeszcze bielszych puchów

tak, pragnienia się spełniają