pustka

trudno mi zrozumieć wiele sprawa oraz ludzi. Co dzień co raz bardziej mnie zawodzą. Piękne kłamstwa zostały mi wciśnięte. On nie potrzebny mi do szczęścia chce żeby pozostało tak jak jest. Mógłbym się niej zakochać lecz to by było trudne. No to piękną mi sprawiliście niespodziankę. To zabawne. Tyle razy nie powiedziałaś mi o pewnych rzeczach że boje się że znów o czymś mi nie powiesz. że niby powinnam cię wspierać ? no ciekawe w czym ? Podobno jesteś w nim szczęśliwie zakochana. A mi mówiłaś że daje ci szczęście. Jesteś załamana a co ja ci mam powiedzieć ? Mówisz że nadal mnie kochasz tylko trochę mnie bo boisz się że mnie skrzywdzisz a jego nie skrzywdzisz ? Cóż czas to pokaże. Trudno mi jest do ciebie nie pisać przez cały dzień. Przyzwyczajanie. Wiesz o mnie stosunkowo dużo lecz myślą że nie jesteś w stanie mnie skompromitować i wykorzystać tego na moją nie korzyść. Wiesz teraz mam ochotą cię okłamać że nadal cię kocham bo czuje jak bym przestała pogubiłam się już. Coś we mnie porostu umarło. Wiesz chciałabym odejść od ciebie ale coś mi nie pozwala. Może to ta obietnica , którą ci złożyłam ? Zły ze mnie człowiek. Na zawsze to długi okres czasu to nieskończoność.