plus i minus.

     Dzisiaj miałem zasuwać na jakąś imprę, ale stwierdziłem, że nie chce mi sie naprawdę. Zresztą zepsułbym, a nawet jakbym nie zepsuł - to bym sobie dzień zepsuł sobą. Tak, to skomplikowane :D I obawiam się, że wśród ludzi, których nie znam, nie bardzo bym się odnalazł. Nawet fakt że jest darmowa gandzia mnie aż tak nie zachęca. Ja musze najpierw ludzi poznać, potem jeździć po ich imprach - jedyne w miare rozsądne zdanie w tym temacie. xD

     Wczoraj sobie walnąłem snake bites, z czego jeden kolczyk nie wyszedł, więc jak i na owym zdjęciu widać, mam obecnie tylko jeden kolczyk. Czasami torturuje się myślą, że te dwa które mam by fajnie wyglądały ze sobą przecież, no ale na suche drzewo i salomon nie naleje. Z drugiej strony nie mów fap przed zachodem słońca - zrobie sobie drugi za jak się ta dziurka nie zgoi.

     Ja gimbus nieszczęścia, oczywiście sobie musiałem krzywde w kolano zrobić przez niepoprawne ćwiczenie pompek. Nieważne. :D Ćwiczyć też mi sie nie chce od wczoraj, tak że zostałem w sumie przy ćwiczeniach na ręce, a na reszte mam wywalone.

     Tak w ogóle, to siedzę na na tej fotografii na pszemku <3

     Rozważanie jakie mnie przez chwile dzisiaj naszło dotyczy pewnej ludzkiej cechy, dość nieprzyjemnej, a u nas Polaków ponoć częstej. Chodzi o narzekanie, użalanie się, ubolewanie, płakanie i smutanie. Nie mam pojęcia już czemu tak ludzi strasznie bierze na smutne klimaty, taki z nas niewesoły naród. Nie mówię, że powodów do doła nie mamy - no kraj taki średnio dający sobie radę, a ceny drogie, pracy w sumie nie ma, niezorganizowane to wszystko i jakoś brak chęci do życia. Oprócz tego każdy ma nawał swoich prywatnych życiowych zmartwień, które nie dotykają nikogo poza nami i może naszymy bliskimi. I ten zły humor wzrasta, a my chyba z nieświadomości o trudności życia (a może i nagłej świadomości, że jest trudne) jeszcze bardziej się dołujemy. Wszystko zbieramy w kupe, te złe rzeczy wszelkie no i tak nad nimi rozważamy. Ale co nam z tego?

     Najlepszą radą od wszystkich niby ogarniętych są proste słowa "weź się w garść, ogarnij sie". A człowiek, jak to człowiek (i to jeszcze naładowany złymi emocjami), po takich słowach to jeszcze bardziej nie chce nic robić. Trzeba mu więc motywacji - chcesz, żeby było lepiej, to o to lepiej powalcz. I wstańże i zróbże coś człowieku, no pomyśl skoro masz mózg rozwinięty bardziej niż wszystkie inne stworzenia na świecie - co możesz zrobić, żeby zmienić to wszystko złe w życiu?

     Jeśli nie masz co i jak zrobić (ale faktycznie nie masz, a nie że Ci sie nie chce) to w sumie nie obwiniaj się. Bezradność to kijowe uczucie, ale czasem trzeba się z nim spotkać, życie nie jest łatwe i co wobec tego zrobić, jak nie przeżyć. Zajmij się może nie naprawianiem tego, skoro nie dajesz rady, tylko tworzeniem czegoś innego. Na błędach się uczy, najwyżej potem nie popełnisz błędu takiego co Cię w tą niefajną sytuację wprowadził. Zresztą często te błędy nierozwiązywalne wcale nie pochodzą od nas - nie sądzę jednak, żeby jęczenie nad nimi poprawiło jakkolwiek naszą życiową sytuację.

      Jeśli jest sposób, to spróbuj, nie mówiąc z góry że to nie ma sensu. Dopiero jak wszystko wykorzystasz, możesz przejść to mojego pierwszego "jeśli". Pomoże Ci ktoś może, a przy tym dużo twojej pracy zaowocuje napewno.

Proste słowa, tak?

     Zgodzę się. Prostszego nic nie mógłbym napisać. Nie czuje się teraz jak wielki profesor, ani nic z tych rzeczy. Ale skoro takie proste, to czemy społeczeństwo przeważnie, za przeproszeniem, na dupie siedzi i jęczy?

Właśnie dlatego, że jesteśmy cholernie leniwi, i nam sie nie chce robić. To chyba jakaś kolejna cecha nie wiem skąd przybyła, przez nią tacy "podgnili" jesteśmy. Wielkość i trudność naszego wyzwania z samego wyglądu nas przeraża, więc nie chcemy się nawet do tego mobilizować. Tacy już jednak jesteśmy i chyba nic z tym nie zrobimy.

     Chyba, że się czymś mocno zmotywujemy. A o motywacje, to często też trudno. Da się jednak zdobyć. Nie chce mi sie pisać "do dzieła!" jak w gazetach młodzieżowych, czy niektórych czasopismach z psychologią popularną. Róbta co chceta! 

Siedźcie i kwękajcie, albo coś zmieńcie.

To tyle.