1. To nie jest sen nie chodzę po płatkach róż
Więc teraz na to spójrz jestem tu i już
Znika z osiedli kurz zmiatany przez moje wersy
To Ja zaczynam pierwszy zmartwychwstaje mój zeszyt
To nie dla wszystkich słowa
Nie musisz ich akceptować
Podoba Ci się to? Może Ci się nie podobać
Obalam tu mity, salonowe stereotypy
Apropo osiedli teraz coś nowego wnoszę
Myślimy o przyszłości niech do was to w końcu dotrze
To Wy nie myślicie o tym co przyniesie jutro
Carpe Diem? To tak naprawdę zdarte płótno
Gdyby było tylko dziś wolność umiera jutro
Jutro nie ma lojalności czy szacunku to tyle
Jutro umiera też miłość chodź dla mnie to przywilej
Paradoks naszego życia już nie chcemy uciekać
Więc stoję tutaj sam, nagi, cierpiący poeta


Ref. Rozdarte serca w połowie zalane betonem
To chłopaki z osiedli tak nasz ogień płonie
Zaciśnięte dłonie, każdy dla siebie Donem
Chodź jesteśmy bliżej niż rodzina Corleone


2. To nie jest bajka my jesteśmy duszą miasta
I powiedz teraz że ten świat to farsa
Poczuliśmy moc i wyszliśmy z naszych bloków
Chociaż one są w nas to wniosek z codziennych kroków
Nikt nie powie pokój w ferworze największej z wojen
Złapiemy co swoje tak jak współczesne rycerstwo
Osiągnie ten stan którym jest zwycięstwo
Bitwy rozgorzały tak naprawdę dawno temu
Przegrane, wygrane kopia - mentalność systemu
Popełnianie błędów nie dostrzegając problemu
Zmusza nas do buntu powiesz mi że nie wiesz czemu
Traktujcie nas jak ludzi nie jak bandę Lucyferów
Nie stawiajcie nas w złym świetle nie mając o nas pojęcia
Bo to wasze gadanie równa się skok napięcia
Wolne pokolenia z polskiego podwórka
Biją o wolność w betonowych dżunglach
A ta łza spływająca po obliczach bloku
Zakończy pewien etap koniec słonego potoku
Wyciąganie wniosków to nasz kolejny atut
Dlatego ośki razem ślą szacunek dla rapu

Ref. Rozdarte serca w połowie zalane betonem
To chłopaki z osiedli tak nasz ogień płonie
Zaciśnięte dłonie, każdy dla siebie Donem
Chodź jesteśmy bliżej niż rodzina Corleone