już mam dość. dzisiaj nastał ten dzień, kiedy łzy zaczęły same płynąć.

okropny dzień, a nie ma nikogo, komu można się wyżalić, NIKOGO.

mam 20 lat, a nie mam nikogo bliskiego.

przyjaciółka z dzieciństwa? poznała nowych znajomych, miasto, studia i widać, kto tu jest fałszywy. niewarto dbać o takie "przyjaźnie". ale to boli okropnie. kiedy ktoś, kogo uważa się za przyjaciela, jest tylko wtedy kiedy ma problem, kiedy coś jest nie tak, a kiedy to ty masz chwilę słabości, to oczywiście tej osoby nie ma, straszne,

dom... dzisiaj wróciłam do domu, zrobiłam herbatę dla bliskich, ale nie było czasu, żeby chociaż na chwilę usiąść i porozmawiać po całym tygodniu. po pracy od razu trzeba usiąść do kielicha. nie mogę tego przeżyć, żadnej rozmowy, kochany ojciec.

za dużo...